ای دوست الغیاث! که جانم بسوختی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 ای دوست الغیاث! که جانم بسوختی فریاد! کز فراق روانم بسوختی
2 در بوتهٔ بلا تن زارم گداختی در آتش عنا دل و جانم بسوختی
3 دانم که: سوختی ز غم عشق خود مرا لیکن ندانم آنکه چه سانم بسوختی؟
4 می‌سوزیم درون و تو در وی نشسته‌ای پیدا نمی‌شود، که نهانم بسوختی
5 زاتش چگونه سوزد پروانه؟ دیده‌ای؟ ز اندیشهٔ فراق چنانم بسوختی
6 سود و زیان من، ز جهان، جز دلی نبود آتش زدی و سود و زیانم بسوختی
7 تا کی ز حسرت تو برآرم ز سینه آه؟ کز آه سوزناک زیانم بسوختی
8 بر خاک درگه تو تپیدم بسی ز غم چو مرغ نیم کشته تپانم بسوختی
9 تا گفتمت که: کام عراقی ز لب بده کامم گداختی و زبانم بسوختی
دیدگاه‌ها **