ای مه ، بکف ابر زبون خواهی شد از ازرقی هروی رباعی 35

1 گویی که ماه و مشتری از جرم آسمان تحویل کرده اند بباغ خدایگان

2 وز ماه و مشتری شده آن خاک پرنگار نوری عجیب صورت و شکلی بدیع سان

1 سوسن و سنبل نمود از زلف و عارض یار من سنبلی بس با بلا و سوسنی بس با فتن

2 سوسن از سیم پلید و سنبل از مشک سیاه در پلیدی صد ملاحت ، در سیاهی صدشکن