ای گل رخ سر وقامت ، ای مایۀ از ازرقی هروی رباعی 58

1 یک چند بدام عشق بودم بگداز باز این دلم آن گداز می جوید باز

2 با این دل عشق بستۀ صحبت ساز عیشیست مرا تیره و کاریست دراز

1 فردا علم عشق برون خواهم زد لاف از تو و خودنگر که چون خواهم زد ؟

2 گر خصم هزارند و زبونند مرا بر دیدۀ خصمان زبون خواهم زد

1 آن کس که ز ناصواب بشناخت صواب بی خدمت تو کرد طلب حشمت و آب

2 معلوم بود که دانۀ در خوشاب غواص خردمند نجوید ز سراب