ای گل روی ترا چون من بهر سو از کمال خجندی غزل 976

1 ای گل روی ترا چون من بهر سو بلبلی از تو دارد این مثل شهرت که شهری و گلی

2 می کند در دور حسنت دل همه وقتی خروش وقت گل هرگز نباشد بلبلی بی غلغلی

3 زلف بر رخ به تشویش است ز آه سرد ما همچو بر برگ گل از باد سحرگه سنبلی

4 فتنه ها دارند در سر عتبرین مویان شوخ ز آنکه در زیر کله دارند هریک کاکلی

5 مطربا فرمان من بشنو روان گو یک دو صوت چون زحلق شیشه از هر سو برآمد قلقلی

6 گو کله بر آسمان افکن ز شادی لاله وار هر که می گیرد به باده گلرخی جام ملی

7 جز سر کویش اقامت را نمی شاید کمال زانکه عالم بر سر آب است تا محکم پلی