ای گل از غنچه کی برون آیی از همام تبریزی غزل 216

1 ای گل از غنچه کی برون آیی که شدم ز انتظار سودایی

2 بلبلان را نمی‌برد شب خواب تا سحرگه نقاب بگشایی

3 با صبا گفته‌ای که می‌آیم من و این مژده و شکیبایی

4 گر چه پیشم هزار تن بیشند بی تو جان می‌دهم ز تنهایی

5 دیده در آرزوی دیدارت وعده‌ای می‌دهد به بینایی

6 بر سر چشم من قدم نه تا جویباری به گل بیارایی

7 تشنه در اشتیاق آب حیات سوخت خود رحمتی نفرمایی

8 هر نظر محرم جمال تو نیست دیده ها زان شدند هرجایی

9 از حدیثت همام را ذوقی به زبان می‌رسد ز گویایی