ای خاک درت سرمهٔ ارباب بصارت از شیخ بهایی غزل 1

1 ای خاک درت سرمهٔ ارباب بصارت در تأدیت مدح تو خم، پشت عبارت

2 گرد قدم زائرت، از غایت رفعت بر فرق فریدون ننشیند ز حقارت

3 در روضهٔ تو خیل ملایک، ز مهابت گویند به هم مطلب خود را به اشارت

4 هر صبح که روح القدس آید به طوافت در چشمهٔ خورشید کند غسل زیارت

5 در حشر، به فریاد بهائی برس از لطف کز عمر، نشد حاصل او غیر خسارت