ای دل چو غم نوت دهد از انوری ابیوردی رباعی 337

1 ساقیا بادهٔ صبوح بیار دانهٔ دام هر فتوح بیار

2 قبلهٔ ملت مسیح بده آفت توبهٔ نصوح بیار

1 تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام بی‌رنگ او ببین که چه شیون گرفته‌ام

2 دریای من غذای دل تنگ من شدست دریای کشتیی که به سوزن گرفته‌ام

1 معشوقه به رنگ روزگارست با گردش روزگار یارست

2 برگشت چو روزگار و آن نیز نوعی ز جفای روزگارست