ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای از عراقی غزل 243

1 ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای جانم به لب آمد ز تو، زنهار ببخشای

2 در کار من غمزده ای دوست نظر کن بر جان من دلشده ای یار، ببخشای

3 زان پیش که از حسرت روی تو بمیرم بس دور بماندم ز تو بیمار، ببخشای

4 اینک به امیدی به درت آمده‌ام باز این بار مکن همچو دگربار، ببخشای

5 مرغ دل من بی‌پر و بی‌بال بمانده است در دام فراق تو نگونسار، ببخشای

6 آن رفت که آمد ز من دلشده کاری اکنون که فرو مانده‌ام از کار، ببخشای

7 از کرد عراقی خجل و خوار بماندم مگذار چنینم خجل و خوار، ببخشای