ای سرو که سر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 854

1 می شنوم باز که باری دگر رغم مرا کرده یی یاری دگر

2 نیست قرارت بر من تا ترا با دگری هت قراری دگر

1 نگار دل سیاهم لاله رنگیست چو غنچه بسته طبعی، چشم تنگیست

2 چو بیماریست چشم نا توانش که بر دوشش ز غمزه نیم لنگیست

1 مکن ای دوست اگر بتوان کرد هر چه از شور وز شر بتوان کرد

2 نه دل من که بیک غمزۀ تو عالمی زیر و زبر بتوان کرد