ای سرو که سر بر آسمان می سایی از کمال‌الدین رباعی 854

1 باد بر خاک ترک تازی کرد با عروسان خفته بازی کرد

2 ابر از آب دیده وقت سحر جامۀ شاخ را نمازی کرد

1 تا نگارم رای رفتن می زند عشقش آتش در دل من می زند

2 هجر او خون دل من می خورد وصل او می بیند و تن می زند

1 خیز در ده شراب گلگون را شادی اندرون و بیرون را

2 آن چنان مست کن ز باده مرا که ندانم ز کوه هامون را