ای نفس اگر بخود نفسی نیک از نشاط اصفهانی غزل 274

1 ای نفس اگر بخود نفسی نیک بنگری مقصود خود ز خود طلبی نی ز دیگری

2 هرچ آن فزون ز درک تو افزون ز قصد تست وز آنچه مدرک تو بود کی تو کمتری

3 بیخود شو آنگه از خود مقصود خود طلب بهتر ز بیخودیت بخود نیست رهبری

4 چشم امید چند گشایی بهر رخی روی نیاز چند بسایی بهر دری

5 گه در هوای صحبت پیران هوش بخش گه مبتلای مهر جوانان دلبری

6 از رای پیر و روی جوانت بود چه سود این را زیان ز مویی و آنرا ز ساغری

7 جز یاد خود ز سر بنه آنگاه سر بنه بر پای خود که این نه حدیثی ست سرسری

8 ره یافت تا ز بیخودی خود بخود نشاط افزون ز ملک خویش ندیدست کشوری