نه رای آنکه بترک دیار و یار از امامی هروی غزل 11

1 نه رای آنکه بترک دیار و یار کنم نه جای آنکه سر کویش اختیار کنم

2 نه روی آنکه تحمل کنم ببوی امید نه روز آنکه شب وصل را شمار کنم

3 سزای من دلم از دیده در کنار نهاد چو قصد رفتن آن راه بی کنار کنم

4 ز راه دیده هر آن گوهرم که جمع شود بدامن آرم و بر راه دل نثار کنم

5 همی چه گویم و خود کرده را چه چاره توان بدین حدیث که کردم خود اقتصار کنم