نندیشم از کسی که به نادانی از قبادیانی قصیده 82

1 ای حجت بسیار سخن، دفتر پیش آر وز نوک قلم در سخنهات فروبار

2 هر چند که بسیار و دراز است سخنهات چون خوب و خوش است آن نه دراز است نه بسیار

1 باز جهان تیز پر و خلق شکار است باز جهان را جز از شکار چه کار است؟

2 نیست جهان خوار سوی ما، ز چه معنی خوردن ما سوی باز او خوش و خوار است؟

1 گویمت چگونه شود زنده کو هلاک شود: آب باز آب شود خاک باز خاک شود

2 جانش زی فراز شود تنش زی مغاک شود تن سوی پلید شود پاک باز پاک شود