نه همین پیچد به خود از از جویای تبریزی غزل 989

1 نه همین پیچد به خود از شوق رویت موی تو نعل در آتش بود بر روی تو ابروی تو

2 با رخش ای گل مزن زین بیش لاف همسری رشک نگذارد که بینم رنگ هم بر روی تو

3 حال عالم را توان دریافتن از فیض فکر جان من جام جم است آیینهٔ زانوی تو

4 با تأمل گفتگو کن به که آموزد سخن طوطی نطق ترا آیینهٔ زانوی تو