نگفتن و نشنودن زبان و گوش از عرفی شیرازی غزل 85

1 نگفتن و نشنودن زبان و گوش من است هزار نغمه گره در لب خاموش من است

2 می ای که می رود امروز در گلوی دو کون کمینه جرعه ی ته شیشه های دوش من است

3 به محفلی که اسیران کشند خون جگر سرود انجمن افغان نوش نوش من است

4 نوای صور که گویند مرده زنده کند حکایتی است وگر هست هم نوای من است

5 نهم جنازه ی عرفی به دوش، می نازم که ساق عرش محبت به دوش من است