نه تنها بی تو رنگ از روی از جویای تبریزی غزل 568

1 نه تنها بی تو رنگ از روی گل آزاد برخیزد که بو از غنچه چون آه از دل ناشاد برخیزد

2 زخاکم آن قدر بود بهار درد می آید که چون گردم نشیند بر زمین فریاد برخیزد

3 زهجرت اشک خونین ریخت دردآلود از چشمم به رنگ لاله ای کز تربت فرهاد برخیزد

4 عروج رتبه در پستی نماید خویش را جویا سبک سیری که در راه طلب افتاد برخیزد