نه اهل بهشتی تو بدین سیرت از مجد همگر رباعی 215

1 گویی که آن زمان که مرا آفریده‌اند با عشق روح در جسد من دمیده‌اند

2 در وقت آفرینش من شخص من مگر از خون مهر و نطفه عشق آفریده‌اند

1 تا دورم از جمال و رخ روح پرورت بیخواب و بیخورم ز غم روی چون خورت

2 زنهار تا گمان نبری کز تو خالیم دل نزد تست گرچه به تن دورم از برت

1 گر بر دلم از جور تو صد تیر آید ممکن نه که در مهر تو تفسیر آید

2 با شیر در آمده ست مهرت به دلم با جان برود هر آنچه با شیر آید