1 نه هر مهی روش مهرگستری داند نه هر که خواجه شود بنده پروری داند

2 هزار شیوه بکار است دلربایان را نه هر که برد دلی رسم دلبری داند

3 بآن صنم ره و رسم وفا چه آموزم که مهر خود روش ذره‌پروری داند

4 خوشست ناله و فریاد دادخواهانش وگرنه خسرو من دادگستری داند

5 بجام و آینه تا ننگرند آخر کار نه جم جمی نه سکندر سکندری داند

6 دلم ربود و رخ از من نهفت و حیرانم که نیست او پری و شیوه‌پری داند

7 گرت دلیست بمعشوق و دلستانی ده که قدر گوهر یکدانه گوهری داند

8 خبر ز عشق ندارد کسی که رونق دهر ز گردش فلک و ماه مشتری داند

9 غنی ز سیم و زر از فیض مستیم ورنه گدای کوی مغان کیمیاگری داند

10 کشد زاده خود را ز کین مدار طمع که آسمان پدری خاک مادری داند

11 مپرس از ستم یار جز ز من مشتاق که هم پری زده خوی به پری داند