بختی نه که با دوست از ابوسعید ابوالخیر رباعی 552

1 از کفر سر زلف وی ایمان میریخت وز نوش لبش چشمهٔ حیوان میریخت

2 چون کبک خرامنده بصد رعنایی میرفت و ز خاک قدمش جان میریخت

1 زد شعله به دل آتش پنهانی من زاندازه گذشت محنت جانی من

2 معذورم اگر سخن پریشان افتاد معلوم شود مگر پریشانی من

1 وا فریادا ز عشق وا فریادا کارم بیکی طرفه نگار افتادا

2 گر داد من شکسته دادا دادا ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما