1 غیر، بیهوده، پی یار وفادار من است نشود یار کسی اگر یار من است

2 شب بگوشت چو رسد ناله ی مرغان اسیر ناله ی بی اثر از مرغ گرفتار من است

3 از غمش مردم و، گر شکوه کنم شرمم باد؛ آخر این غم که مرا کشت غم یار من است!

4 من و آن درد که هر چند بزاری کشدم خلق را رشک بجان کندن دشوار من است!

5 دوش پرسیدم از آذر سبب رنجش دوست گفت از صبر کم و شکوه ی بسیار من است!