1 نوبهارست، بیا، تا قدحی نوش کنیم باشد این محنت ایام فراموش کنیم

2 ساقیا، هوش و خرد تفرقه خاطر ماست باده پیش آر، که ترک خرد و هوش کنیم

3 حد ما نیست که پیش تو بگوییم سخن هم تو با ما سخنی گوی، که ما گوش کنیم

4 بارها غم بتو گفتیم، ز ما نشنیدی بعد ازین مصلحت آنست که خاموش کنیم

5 هیچ ناگفته بجانیم ز نیش ستمت وای! اگر زان لب شیرین طمع نوش کنیم

6 ما که باشیم، که ما را دهد آغوش تو دست؟ با خیال تو مگر دست در آغوش کنیم

7 یار چون ساقی بزمست، هلالی، برخیز تا بیک جرعه ترا واله و مدهوش کنیم