1 نوبهار است و برآورد گل رعنا خاک لعبتان کرده عیان نغز و خوش و زیبا خاک

2 تا که عیش که بود در چمن و عشرت کیست که چمن باز حلی کرد قبا دیبا خاک

3 گو بموسی گلستان دم از ارنی نزنی که بسی مشعله افروخته چون سینا خاک

4 گل خورشید بپرورده بدامان از مهر خود بر او دیده فرو دوخته چون حربا خاک

5 رسته از خاک بسی لاله خونین پیداست داغها داشته پنهان بدل از سودا خاک

6 زادگانش همه مستانه چمان رقص کنان خورده از خمکده ابر زبس صهبا خاک

7 تا که آیا بتماشای چمن میآید کاین همه گنج بگسترده بی پروا خاک

8 بوستان کافر زمرد شد و لعل زرو سیم بشتابید که داد است صلا یغما خاک

9 نوبت سلطنت حق بود و عید عجم کز شعف سوده کله بر فلک اعلی خاک

10 جان بیاسایدت آشفته زآتش فردا اگر امروز کنی تن بدر مولی خاک