نوبهار آمد هوا آیینه از جویای تبریزی غزل 732

1 نوبهار آمد هوا آیینه پرواز است باز هر طرف خیل پری سرگرم پرواز است باز؟

2 از طپش، شریان شوقم پردهٔ دل می درد چشم مخمور که در اندیشهٔ ناز است باز

3 آشنای ناله غیر از نغمه فهم درد نیست صحبت دل با زبان بلبلان ساز است باز

4 محفل افروز دلم شد یاد شمع عارضی رنگ رویم بر هوا پروانه پرواز است باز

5 در برم پیراهن اشک است مانند حباب با دل غمدیده آه سرد دمساز است باز

6 در بهار عارضش از آمد و رفت نگاه پنجهٔ مژگان جویا دست گلباز است باز