نوبهار است و عروس گل کشید از آشفتهٔ شیرازی غزل 74

1 نوبهار است و عروس گل کشید از رخ نقاب رخت عیش از کاخ اندر باغ آور با شتاب

2 عندلیب از شاخ گلبانگ صبوحی می‌زند یعنی از غفلت برون آیید از مستان خواب

3 من غزل‌خوان تو بلبل نغمه‌سنج از گل به باغ چنگ مطرب در رباب و جام ساقی پرشراب

4 شاهد گلزار بی‌پرده است میْ ده ساقیا تا مگر پرده‌نشین من درآید بی‌حجاب

5 شاخ طوبی در بر بالای رعنای تو خم آب کوثر پیش لعل می‌پرست تو سراب

6 با مدادی عنبرین نقاش شیرین کار صنع زد رقم بر آن گل رخسار خط انتخاب

7 تیر اگر بارد ز دیدار بتان دیده مدوز تیغ اگر آید ز میدان نکویان رخ متاب

8 تا نگریم من نخندد غنچه آن لعل لب آری آری خنده گل باشد از اشک سحاب

9 نیست حایل نه حجابش پیش چشم حق‌شناس هرکه چون آشفته بیند روی شاهد بی‌نقاب

10 ز ما تو بی‌سبب ای آفتاب روی متاب که هست ماه رخت شمع محفل اصحاب

11 ز بیم نرگس فتان تست پرده‌نشین نه اینکه فتنه آخر زمان بود در خواب

12 حدیث شوق تو را می‌نگاشت نیست عجب اگر به جای مداد از قلم چکد خوناب