نوبهار است و چمن در پی سامان از سلیم تهرانی غزل 136

1 نوبهار است و چمن در پی سامان گل است ابر بر روی هوا، دود چراغان گل است

2 بس که گل سر زده از هر سر خار ماهی کوچه ی موج به دریا چو خیابان گل است

3 مستی از لاله سر شحنه چراغان کرده ست می دلیرانه بنوشید که دوران گل است

4 باغبان خار عبث بر سر دیوار نهد رخنه ی این چمن از چاک گریبان گل است

5 ترسم آخر همه اطراف چمن درگیرد از چراغی که نهان در ته دامان گل است

6 گل چو ما نیست که از قصه ی عشاق سلیم نکته ای چند بر اوراق پریشان گل است