1 سرِ پیوند ندارد صنمِ مهر گسل خود دلش داد که بر کند چنین از ما دل

2 دوست نادیده و نا کرده وداعی با او رفتنم واقعه یی مشکل و بودن مشکل

3 چون روم چون سپرم راه چه تدبیر کنم خاطرم قیدِ مُقام است و قضا مستعجل

4 خاکِ ره گل کنم از گریه و ترسم که شوم خجل از صحبتِ اصحاب و بمانم در گل

5 تا سحرگاه ز تاب و تفِ اندوهِ خلیل هر شبان گاه کنم برسرِ آتش منزل

6 من به پیرانه سر از دستِ دل آشفته شدم روز و شب در هوسِ صحبتِ خوبانِ چگل

7 سر تشویر کی از پیش برآید دگرم چون نشینم پس ازین با عقلا در محفل

8 عشقم از فطرتِ اُولا به در آورد نه عقل قابلِ امر محقّ است و مشنّع مبطل

9 نکند از عقبِ دوست نزاری رجعت لامحال از پیِ خورشید بود سرعتِ ظل

10 هیچ جنبش نبود بی اثرِ جاذبه ای چه کند پس روِ هنجارِ زمام است ابل