1 هیچ دانی ارشدالدین کز کف و طبع تو دوش من چه شربتهای آب زندگانی خورده‌ام

2 آن ندانم تا تو چون پرورده‌ای آن قطعه را این همی دانم که من زان قطعه جان پرورده‌ام

3 گرچه ایمانم بدان خاطر قوی بوده است و هست راستی به دوش ایمانی دگر آورده‌ام

4 تا تو تعیین کرده‌ای یعنی که شعر تست شعر پاره‌ای بر گفتهٔ خود اعتمادی کرده‌ام

5 نام من گسترده شد یکبارگی از نظم تو ای مزید آورده بر نامی که من گسترده‌ام