سلمان ساوجی

جز نقش صورتت دل، نقشی نمی‌پذیرد از سلمان ساوجی غزل 143

غزل 143 ام از 897 غزلیات

خانه / سلمان ساوجی / دیوان اشعار سلمان ساوجی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 143

1 جز نقش صورتت دل، نقشی نمی‌پذیرد تو جان نازنینی و ز جان نمی‌گزیرد

2 ما غرق آب و زاهد، دم می‌زند ز آتش گو: دم مزن که این دم با ماش در نگیرد

3 پروانه‌وار خواهم، در پای شمع مردن کو هر سحر به بویش، پیش صبا بمیرد

سلمان ساوجی

شعر شعر کهن غزل سلمان ساوجی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلمان ساوجی

1 ره، خرابات است و درد سالخورده، پیر ما کس نمی‌داند به غیر از پیر ما، تدبیر ما

2 خاک را از خاصیت اکسیر اگر، زر می‌کند ساقیا می‌ده، که ما، خاکیم و می، اکسیر ما

1 غمزه بیمار یار، از ناتوانی خوشترست قامتش را در طبیعت، اعتدالی دیگر است

2 چشم بیمار تو در خواب است و ابرو بر سرش ای خوشا، بیمار، کش پیوسته باری بر سر است

1 ناتوان چشم توام گرچه به زنهار آورد ناتوان دردسری بر سر بیمار آورد

2 چشم مخمور تو را یک نظر از گوشه خویش مست و سودا زده‌ام بر در خمار آورد

شاعر شعر جز نقش صورتت دل، نقشی نمی‌پذیرد سلمان ساوجی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر جز نقش صورتت دل، نقشی نمی‌پذیرد غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

897 / 143

شعرقبلی

بنر