نه صبر ماند مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 1366

1 نه صبر ماند مرا بی تو نه شکیبایی خدات خصم اگر بر دلم نبخشایی

2 به گردِ کوی تو عمری‌ست تا همی گردم به بویِ وصل تو چون بلبلانِ شیدایی

3 ز بی‌خودی صنما گرد کوی در به درم به شکل و شیوه ی دیوانگان هر جایی

4 خیالِ رویِ تو تا هم‌نشینِ دل گشته‌ست در انتظارِ تو خو کرده‌ام به تنهایی

5 چه‌گونه عشقِ تو پنهان کنم ز خلقِ جهان که در میان ظریفانِ دهر پیدایی

6 همی کنند ملامت مرا که ترکش گیر به ترکِ دوست نگویم دگر چه فرمایی

7 هزار بار پدر پیش ازین نصیحت کرد نداشت سود همان در سرست رعنایی

8 در آرزویِ تو خواهد رسید جان به لبم اگر ز لعلِ لب آبِ حیات نگشایی

9 چو من بمیرم با تو وصیّتم این است که گه گهی به زیارت به تربتم آیی

10 کمر ببست نزاری برای خدمت دوست چو بندگانِ دگر بر درش به مولایی