نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را لاله‌ستان خود کنم، سینهٔ داغ‌دیده را
2 قاصد اگر شنیده‌ای، از لب یار وعده‌ای رخصت بازگشت ده، جان به لب رسیده را
3 چشم رقیب گفتمش، محرم روی خود مکن کرد نگار دیده‌ام، مصلحت شنیده را
4 داغ جنون نمی‌کشد، دست حمایت از سرم خواجه به ناز پرورد، بندهٔ زرخریده را
5 خضر خجسته روی ما، راه دیار یار کو؟ عمر سفر دراز شد، رنگ رخ پریده را
6 پشت هلال شد دوتا، از خم ابروان تو قامت خم گواه بس، بار ستم کشیده را
7 از دم مولوی حزین آذر من بهار شد در مگشا و کم نما، گلشن نورسیده را
دیدگاه‌ها **