نیست هوای بوستان، کنج از حزین لاهیجی غزل 183

1 نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را لاله‌ستان خود کنم، سینهٔ داغ‌دیده را

2 قاصد اگر شنیده‌ای، از لب یار وعده‌ای رخصت بازگشت ده، جان به لب رسیده را

3 چشم رقیب گفتمش، محرم روی خود مکن کرد نگار دیده‌ام، مصلحت شنیده را

4 داغ جنون نمی‌کشد، دست حمایت از سرم خواجه به ناز پرورد، بندهٔ زرخریده را

5 خضر خجسته روی ما، راه دیار یار کو؟ عمر سفر دراز شد، رنگ رخ پریده را

6 پشت هلال شد دوتا، از خم ابروان تو قامت خم گواه بس، بار ستم کشیده را

7 از دم مولوی حزین آذر من بهار شد در مگشا و کم نما، گلشن نورسیده را