از شور جنون هیچ کس آگاه از جویای تبریزی غزل 654

1 از شور جنون هیچ کس آگاه نمی بود گر سلسله جنبان دلم آه نمی بود

2 ای ضعف نمانده است مرا قوت ناله ای وای چه می کردم اگر آه نمی بود

3 می داشت اگر کوکب اقبال بلندی دستم ز سر زلف تو کوتاه نمی بود

4 در ملک بدن شاه نمی بود دلت را گر نقش نگین بندهٔ درگاه نمی بود

5 از کاهش تن شمع صفت باک ندارم کاش آتش بیداد تو جانکاه نمی بود

6 می بستی اگر دیدهٔ بینش ز دو بینی جویا احدی پیش تو گمراه نمی بود