کس به امید وفا ترک دل از جهان ملک خاتون غزل 630

1 کس به امید وفا ترک دل و دین نکند جز تو سنبل به گل روی تو پرچین نکند

2 هیچ شب نیست که از خون جگر روی مرا دل غم دیده ام از دست تو رنگین نکند

3 از جفایی که از او بر من دلخسته رسید همه کس رحم کند آن دل سنگین نکند

4 نگذرد یک نفسی کان بت مه رو به جفا ابروان بر من دلخسته پر از چین نکند

5 من دعاگوی توام از دل و جان تا باشم در دعای تو شب و روز که آمین نکند

6 مانی ار صورت روی تو بیند در خواب به جهان دعوی صورت گری چین نکند

7 هیچ شب نیست که در دیده ی ما خیل خیال ننشیند به جمال تو صد آیین نکند