کس نداند کز غمت چون سوختم از انوری ابیوردی غزل 186

1 کس نداند کز غمت چون سوختم خویشتن در چه بلا اندوختم

2 دیدنی دیدم از آن رخسار تو جان بدان یک دیدنت بفروختم

3 برکشیدم جامهٔ شادی ز تن وز بلا دلقی کنون نو دوختم

4 هرچه دانش بود گم کردم همه در فراقت زرگری آموختم

5 زر براندودم برین رخسار سیم آتش اندر کورهٔ دل سوختم