1 تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود دل مشرق انوار الهی نشود

2 سالک که ز سر خویش واقف گردد او عارف اسرار کماهی نشود

1 شوری نه‌چنان گرفت ما را کز دست توان گرفت ما را

2 ما هیچ گرفته‌ایم از او او هیچ از آن گرفت ما را

1 چون بادگری سر نکند راه عدم را داد است بگوئید عرب را و عجم را

2 بگرفته همه اهل جهان را غم راحت یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را