1 کس نیست زین صفت که منم در بلای عشق چون من مباد هیچ کسی مبتلای عشق

2 قدر بلای عشق ندانند هر کسی جز آنکه هست بسته بند بلای عشق

3 تا جای عشق شد دل من جفت غم شدم فارغ دلیست آنکه در او نیست جای عشق

4 روزی که خوان عشق نهادند در ازل پیش از همه به گوش من آمد صلای عشق

5 تا زنده ام به تربیت عشق زنده ام باشد بقای ذات من اندر بقای عشق

6 با عشق چون به خاک لحد سر فروبرم سر برزند ز خوابگه من گیای عشق

7 و آنگه که بردمد ز سر خاک من گیا بر هر ورق نوشته بود ماجرای عشق