از تو کس زمزمه ی مهر و وفا از عرفی شیرازی غزل 100

1 از تو کس زمزمه ی مهر و وفا نشنیده است بلکه گوش تو همین زمزمه ها نشنیده است

2 باورم نیست که همسایه ی حسن است و هنوز چستی و دل بردن آن غمزه حیا نشنیده است

3 جذبه ی شوق نسیم تو رساند به مشام ور نه کس بوی تو از باد صبا نشنیده است

4 غم دل آتش دل سوختگان است، فغان که طرب آمده، آوازه ی ما نشنیده است

5 عزتم بین که بر آرنده ی حاجات هنوز از لبم نام تو هنگام دعا نشنیده است

6 بد گمان گر شده باشم، مشو رنجه، که کسی مهربان، شوخ ستمکاره نما، نشنیده است

7 برد از صومعه وز دیر مغان چون عرفی که در آن روضه کسی بوی وفا نشنیده است