شبی نگذرد بر دوچشم اشک گلگون از کمال خجندی غزل 864

1 شبی نگذرد بر دوچشم اشک گلگون که از دل بروما نیارده شبیخون

2 گر آن مه پذیرد ز من ناله و آه از اینان متاعش فرستم بگردون

3 خیالت چون بر آب چشمم نشیند بگویند بنشست شیرین به گلگون

4 چو باد آید آن ابروان در نمازم که دارند از نوجگرهای پر خون

5 زلب خستگانرا دهی نوشدارو نخوانم به محراب جز سورة نون

6 کمال اهل حکمت چوشعر نوخواننده طبیب شفا بخش باشد به قانون