بی عشق کس بدوست نیابد از نشاط اصفهانی غزل 162

1 بی عشق کس بدوست نیابد ره وصول سبحان من تحیر فی ذاته العقول

2 گر مرد این دری بدرآ کاندر این سرای دربان برای منع خروج است نی دخول

3 در پیشگاه عشق مجال محال نیست عاشق نباشد آنکه نشیند دمی ملول

4 تعجیل نیست شرط طریقت بصبر کوش کم یظفر الصبور بما یهزم العجول

5 گر غایبی تو هر چه ملامت کشم رواست وانجا که حاضری که دهد گوش بر عذول

6 قل للعذول ویلک عنی و لا تلم ما قلت مادریت ولم تدر ما تقول

7 انکار ذوق عشق ز عاقل عجیب نیست عاشق مگر روایت عاقل کند قبول

8 هردم بجانبی کشدت نفس مضطرب والقلب لا یزال محبا لما یزول

9 ره در مقام خلد نیایی و جای امن تا در سرای دل ندهی خویش را نزول

10 کوتاه شد فسانه ی هستی ما بعشق ناصح دراز کرده سخن همچنان فضول

11 من حالتی که خود بتصور نیارمش در نامه چون نویسم و گویم چه بارسول

12 گفتی هلاک میکنم از کین نشاط را روحی فداک قد سبق الحب ما تقول