1 نماند هیچ کریمی که پای خاطر من ز بند حادثهٔ روزگار بگشاید

2 خیال بود مرا کان غرض که مقصود است حصول آن غرض از شهریار بگشاید

3 بدان هوس بر سلطان کامران رفتم که از عطای ویم کار و بار بگشاید

4 ز پیش شاه و وزیرم دری گشاده نشد مگر ز غیب دری کدر کار بگشاید

5 عبید حاجت از آن درطلب که رحمت او اگر ببندد یک در هزار بگشاید