نه جان رهِ جان فزای خود یابد باز از عطار نیشابوری مختارنامه 20

1 عیسی مریم بغاری رفته بود در میان غار مردی خفته بود

2 گفت برخیز ای ز عالم بی خبر کار کن تا توشهٔ یابی مگر

1 ای برده به آب‌روی آبم وز نرگس نیم خواب خوابم

2 تا روی چو ماه تو بدیدم افتاده چو ماهیی ز آبم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند