نه همین نازش مرا منع از رخ او می‌کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 نه همین نازش مرا منع از رخ او می‌کند هر گره در زلف، کار چین ابرو می‌کند
2 بی‌دماغی کرده است از بس که حالم را خراب حیرتی دارم که گل را چون کسی بو می‌کند؟
3 چون گل رعنا رخش با لاله هرجا چهره شد رنگ روی زرد من هم، پشتی او می‌کند
4 در تمام عمر سازد جمع، برگ سوختن زندگانی این چنین باید که هندو می‌کند
5 خندهٔ مستانه حد کیست در باغ جهان؟ محتسب اینجا دهان غنچه را بو می‌کند
6 مرد، می‌باید که پا محکم کند اینجا سلیم شیر دیبا را نهیب عشق، آهو می‌کند