نه جا بسایه ی شاخی نه پا از نشاط اصفهانی غزل 240

1 نه جا بسایه ی شاخی نه پا بحلقه ی دامی نه پر شکسته بسنگی نه بر نشسته ببامی

2 بسی عجب نبود گر قرار هست و شکیبت که از دیار حبیبت نیامدست پیامی

3 تمام سوخته دودی نداشت بر سر آتش تو کز جفا بخروشی خموش باشد که خامی

4 میان باع حدیثی ز قامت تو بر آمد بپا ستاد صنوبر ولی نداشت خرامی

5 ز ابروان تو جوید نشان هلال که پوید همی ز شهر بشهری همی ز بام ببامی

6 ندانم این چه غرور است درد یار نکویی که خواجگان بنگاهی نمیخرند غلامی

7 مگر چه بود نهان در سبوی باده فروشان که حاصل دو جهانش نبود قیمت جامی

8 وعید چند فرستی زهول محشرم ای شیخ یا ببزم و قیامت بپا نگر ز قیامی

9 چه غم نشاط نشانی بدهر از تو نماند که از وجود تو ما قانع آمدیم بنامی