از کس نبود هراس در تنهایی از قدسی مشهدی رباعی 647

1 گر به خیال در نظر جلوه دهد جیب را بددلی‌ام ز سایه‌اش، فرض کند رقیب را

2 رتبه عشق بین که چون بر سر حرف دوستی کودک بیسواد او مسخره کرد ادیب را

1 بی تو شب تا روز چون شمعم به چشم تر گذشت اشک دامانم گرفت و آتشم از سر گذشت

2 بر سر راهش ندارم لذتی از انتظار یار پنداری که امروز از ره دیگر گذشت

1 داده عشقم باده نابی که می‌سوزد مرا خورده‌ام از جام خضر آبی که می‌سوزد مرا

2 شب فغانم رفته بود از یاد مطرب صبح‌دم زد به تار چنگ مضرابی که می‌سوزد مرا