هوای تخت ندارد کسی که گوشه از سلیم تهرانی غزل 227

1 هوای تخت ندارد کسی که گوشه نشین است سر و دلی که به ما داده اند تاج و نگین است

2 به غیر عیب جهان بر زبانشان سخنی نیست مدار صحبت آزادگان عشق برین است

3 به سر رویم همه شب به کوی یار و عبث نیست کلاه ما که چو پاپوش شبروان نمدین است

4 گمان زر چو ندارد دل حریص ملول است که خنده رویی هندو ز زعفران جبین است

5 ز اعتماد سمند تو داغم ای شه خوبان که هرچه هست ترا در رکاب خانه ی زین است

6 دل سلیم کند هر کجا اراده ی طاعت اشاره می کند ابروی او که قبله چنین است