بلبل بنشست باز بر از ابن حسام خوسفی رباعی 67

1 سنبل تر دمیده بر گل دوست بوی گل می‌دمد ز سنبل دوست

2 باد عنبر شمیم می‌گذرد یافت بویی مگر ز کاکل دوست

1 دلم فریفتهٔ آن شمایل عربیست که شکل و شیوه او را هزار بوالعجبیست

2 خیال لعل لبش در درون سینه من چو باده در دل پر خون شیشهٔ حلبیست

1 ای ملک طراوت به تو زیبنده ولایق روی تو و گلبرگ طری هر دو مطابق

2 از طرّه ی تو بوی برد عنبر سارا وز چهره ی تو رنگ برد برگ شقایق