نیک بنگر بدان از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 22

1 نیک بنگر بدان بنای بلند چون که معمار طرح آن افکند

2 آن یکی آجرش تمام کند دگری نیز خشت خام کند

3 آن یکی آهکش کند غربال وان دگر خاکش آورد به جوال

4 آن یکی پی فکند و جرز کشید وان دگر طاق بست و گچ مالید

5 درگر است‌این و اوست سنگتراش وان بود ربزه کار و آن نقاش

6 چون که‌ هرکس ‌به کار خود پرداخت گشت پیدا عمارتی نو ساخت

7 زین قبیل است علم‌های جهان خبرگی باید ازکهان و مهان

8 آن که هم در زیست و هم قناد باز آرد به هر دوکار فساد

9 جامهٔ خلق از اوست شهداندود پشمکش نیز هست پشم‌آلود

10 کار دانا یکی بود پیوست برد نتوان دو هندوانه به‌دست