1 هرگز این آسمان سرگردان بمرادم نمیکند دوری

2 هر سعادت که جست فی الحالم او ز طوری فکند با طوری

3 و آن شقاوت که بود طالب غیر بمنش ره نمود بر فوری

4 بارها بودم اندرین فکرت که چرا میکند چنین جوری

5 عقل گفتا منال از جورش ور چه در دل همیکند غوری

6 زانکه گرداند اهل تمییزی هر دمی بشکفاندت شوری