عرفی شیرازی

هرگز نگشایم در دکان از عرفی شیرازی مثنوی 141

مثنوی 141 ام از 981 مثنویات

خانه / عرفی شیرازی / مثنویات عرفی شیرازی / مثنوی شماره 141

1 هرگز نگشایم در دکان غم دل وانگه که دکان باز کنم کم نفروشم

2 زان اهل نفاقم نه پسندند که هرگز قول غلط و فعل مسلم نفروشم

3 عرفی دل آباد بیکجو نخرد عشق من هم دل ویران بدو عالم نفروشم

عرفی شیرازی

شعر شعر کهن مثنوی عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 پیر کعنان چمنی گوشه ی بیت الحزن است هر کجا بوی گلی باد رساند چمن است

2 هر که از بندگی خویش مرا باز خرد بنده ی اویم اگر زاهد و گر برهمن است

1 جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است خوش سر و کاری از آن بدخو مرا با آتش است

2 باده خواهی باش تا از خم برون آرم، که من آن چه در جام و سبو دارم، مهیا، آتش است

1 خوناب آتشین ز سر من گذشته است وین سیل آتش از جگر من گذشته است

2 مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام صد تیر غم ز بال و پر من گذشته است

شاعر شعر هرگز نگشایم در دکان غم دل عرفی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر هرگز نگشایم در دکان غم دل مثنوی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین است.

شعربعدی

981 / 141

شعرقبلی

بنر