هرگز نگشایم در دکان غم دل از عرفی مثنوی 141

1 آتشین لاله ی دل صد ورق است هر ورق مایده ی صد طبق است

2 غشق می خوانم و می گریم زار طفل نادانم و اول سبق است

1 جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است خوش سر و کاری از آن بدخو مرا با آتش است

2 باده خواهی باش تا از خم برون آرم، که من آن چه در جام و سبو دارم، مهیا، آتش است

1 دل چو به غم شاد زیست، مهر و وفا از او طلب غم چو گو ۰۰۰ رفت، برگ و نوا از او طلب

2 یا به دعا غیر درد، از در ایزدی مخواه یا به طلب اگر خوشی، برگ و نوا از او طلب