هرگز نرود مهر تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 66

1 بر مردم اهل گر بد و نیک آید گه بسته شود کار و گهی بگشاید

2 غم در دل تو حامله ورجای گرفت دلتنگ مشو بوک به شادی زاید

1 درمان غمت امید بی درمانی است راه طلبت بی سر و بی سامانی است

2 سرمایهٔ جمله پای داران ارزد آن سر که در او مایهٔ سرگردانی است

1 مقصود میان من و تو پنهان است دل را سببی هست که سرگردان است

2 زینجا که منم حدیث بس دشوار است زآنجا که قبول تست بس آسان است