1 نه محرمی و نه یاری موافق و دم ساز غم تو با که خورم با که برگشایم راز

2 بر آسمان به تضرع گرفته‌ام همه‌شب گهی دو دیده امید و گه دو دست نیاز

3 دماغ خشک و زبان الکن و قدم مجروح شبِ دراز و حدیثِ دراز و راهِ دراز

4 ز بس گره گره و بند بند بر نفسم ز اندرون به دهن بر نمی‌برد آواز

5 اگر ز واقعهٔ خود نفس زنم بر من به کفر و زندقه فتوی دهند اهل مجاز

6 ز چارسوی طبیعت گذر نیابد خام مگر چو سوختگانش دهند خط جواز

7 زمام من دگری می‌کشد نمی‌دانی که من به خود نروم در چنین نشیب و فراز

8 به پای عقل مرو در ولایت عشّاق مقام شب‌پره را جای آفتاب مساز

9 به چکسه پرده به چشمش از آن فروبندند که طاقت نظر پادشه ندارد باز

10 نزاریا بنشین بر بساط عشق دلت به یک ندب همه هستی و نیستی در باز

11 گرت به بارگه عشق بار می‌یابد همین و بس همه در باز تا شود در باز