نگارینا دل پر دردم از جهان ملک خاتون غزل 1199

1 نگارینا دل پر دردم از تو سرشک سرخ و روی زردم از تو

2 مرا خون دل اندر دامن جان بود ای نور دیده هردم از تو

3 ز حد بگذشت در دم تا تو دانی که تسکینی بود بر دردم از تو

4 ندارم بی تو خواب و خورد یارا بیا چون هست خواب و خوردم از تو

5 به سر گردم چو پرگار از غم ای یار بسی بر دل نشیند گردم از تو

6 تویی با خرّمی با دیگری جفت من بیچاره دایم فردم از تو

7 منم همچون قلم در اشتیاقت به سر گرد جهان می‌گردم از تو